ZWANGER. AGAIN.
Dus ja, dat weer. We zijn alweer bijna halfweg, het gaat de tweede keer toch precies allemaal sneller dan daarvoor. Maar misschien heeft het feit dat ik het pas op 6 weken ontdekte daar ook wel iets mee te maken. Het eerste trimester werd alvast gekenmerkt door een sterkere misselijkheid dan bij zwangerschap 1 en ook de moeheid kwam precies dubbel zo hard binnen. Puisten, boeren, dorst, uitvallend (!) haar kwamen daar ook nog eens bij. Op bijna 20 weken ben ik nu ook wel al wat dikker dan bij Lucy, maar niet gigantisch veel. De buik weegt vooral hard op de ligamenten, die doen al een tijdje zeer (die zogenaamde bandenpijn), iets wat de vorige keer ook vooral aan mijn linkerheupgewricht voelbaar was. Het worstkussen heeft dus ook alweer zijn weg naar de bedstee gevonden. Verder heb ik in september/oktober ook last gehad van flinke hoofdpijn (een nieuw kwaaltje), voor de rest zijn er voorlopig geen nieuwe of andere dingen. Ik heb ze wel al vroeger voelen woelen, wat inderdaad vaak het geval is bij een tweede zwangerschap.
Deze keer laat ik mij ook bewust grotendeels opvolgen door een vroedvrouw, bij een tweede zwangerschap ‘moet’ je ‘maar’ 7 keer langs gaan bij de gyneacoloog als alles normaal verloopt, maar ik ga dus slechts 4 of 5 keer langs het ziekenhuis gaan (op 8, 12, 20, 32 en 39 weken). Alle andere afspraken worden door de vroedvrouw opgevolgd. Op 16 weken was de eerste keer en dat ging vlot met veel aandacht voor hoe ik mij voel en mijn verhaal. Ik volgde vorige keer wel een aantal prenatale (yoga)lessen bij Geboren in Gent, maar een echte vroedvrouw aan mijn zijde had ik niet, behalve na de bevalling, eentje die aan huis kwam. Toen ik mijn ‘vroedvrouwwens’ liet vallen bij de huisdokter zei hij mij dat hij dacht dat niet alle gynaecologen hiervoor even open stonden, maar de mijne gelukkig wel. Ze was meteen mee en zei me dat ik enkel hoefde langs te komen voor de belangrijke echo’s: op 12, 20 en 32 weken (eentje per trimester, deze zijn ook terugbetaald) en dan eens ergens op het einde. Zo moet ik niet altijd naar Gent terten voor een (dure) controle van een kwartier. Pas op, als er iets mis zou zijn of ik zou iets raars voelen, sta ik daar uiteraard direct. Maar mijn gynaecologe is dus zeer begripvol, iets wat mij tijdens de bevalling ook opviel bij haar. Toen ik om een epidurale vroeg, zei ze mij dat dat helemaal OK was, dat er niemand gepusht wordt om natuurlijk te bevallen en ze elke keuze respecteert. Ook de vraag of ik misschien deze keer thuis wilde bevallen, stelde ze meteen na mijn vraag over de vroedvrouw. Dat wil ik liever niet, de tijd die ik in het ziekenhuis beleefde was zalig voor mij, net als de bevalling waarop ik echt positief terugkijk. Ik wil wel heel graag vroeger naar huis en misschien iets minder bezoek ontvangen in het ziekenhuis. Wist je trouwens dat je ook poliklinisch kan bevallen? Lori legt er meer over uit op haar blog, maar net zoals de opvolging door een vroedvrouw is dit soort aanpak redelijk onbekend in ons land. Voor mij wordt het dus een ziekenhuisbevalling in Gent (met hopelijk verkorte verblijfsduur), opvolging door een vroedvrouw in Sint-Niklaas, en dat terwijl ik in Lokeren woon. Misschien speciaal voor sommigen, maar dit is mijn lichaam en ik beslis. Bij mijn eerste bevalling was ik heel erg blij met alle goede zorgen waarmee ik omringd was, maar net dat maakt mij nu zekerder om het iets minder medisch aan te pakken. Ondertussen zitten we bijna aan de helft en ben ik superzelfverzekerd, ik blijf ook langer thuis na de bevalling, ga ook nadat ik terug aan de slag ga opnieuw 4/5e werken en krijg veel begrip van iedereen rondom mij. Heerlijk!
Ondertussen moet ik ook beginnen denken aan kledij, want ik ben hoogzwanger in de winter/vroege lente, dus een winterjas waar een buik in past en goeie broeken/leggings/kousenbroeken gaan welkom zijn. Ik kocht bij het Zweedse Boobdesign al de zwangerschapsbroek van mijn dromen: zit als gegoten, aangename stof en snelle verzending. Bij Lidl kocht ik nylonkousen die hopelijk niet te snel kapot zullen gaan. Ik ontdekte trouwens dat Zara nu een ‘mum corner shop’ heeft: een plek waar ze zwangerschapskledij én kledij uit hun gewone collectie waar zwangere buiken ook in passen verzamelen. Ik hoop de winter namelijk iets of wat fashionable door te komen. We zullen zien!
Soms moet een mens model staan voor ‘t werk: Disney heeft nu dus ook een zwangerschapscollectie bij C&A ;-) (foto door Marta)
