SLAPEN EN ETEN

Ik heb even de tijd genomen om een korte blogpost te wijden aan 2 topics die u nooit loslaten wanneer ge kinderen op de wereld zet: slapen en eten. Milestones die geen milestones zijn. Vanaf dag 1 kunnen die koters hun dagen worden samengevat in: “goed gegeten en ook 2 goeie dutjes gedaan” of iets soortgelijks. En vanaf dat ze ‘t beseffen of een eigen willetje krijgen, zijn dat ook dé twee dingen waar ze u het hardst mee kunnen kloten. Pas op, dat is helemaal hun bedoeling niet, maar toch zijn het die 2 dingen waarvan heel mijn lijf meteen in een stress-stijfheid schiet, wanneer het er minder of slecht mee gaat. En als dat nog niet genoeg is, zijn het ook de uitgelezen topics onder mom shamers: “ah, die van u mag koeken eten en heeft geen borstvoeding gekregen en hij slaapt niet door en niet bij u in bed?” (met gratis judgemental blik)

En zelfs al worden de commentaren niet uitgesproken, ik denk ze er vaak gewoon bij. “Shit, die denkt zeker dat ik mijn kind elke dag volstop met boterhammen met choco…” Ik merk dat het bij mij ook de onderwerpen zijn die jaloezie kunnen opwekken. Als ik een peuter zie die keiveel rauwe groentjes uit het vuistje eet, dan valt mijn mond wagenwijd open en hoor ik mijzelf ‘waarom doet die van mij dat niet?’ denken. Als ik new borns van een paar weken zie die al doorslapen, trek ik grote ogen. Maar ook hier is vergelijken dé must avoid, elke situatie/ouder/kiddo is anders en geen enkel mens pocht op volwassen leeftijd met het feit dat hij of zij tot zijn 5 jaar bij zijn ouders heeft geslapen of suikerloos door het leven ging tot de eigen naam kon geschreven worden.

Anywayz: onzekerheid over slapen en eten is dus universeel, en het feit dat ge er u zorgen over aan ‘t maken zijt, betekent al heel veel, ge doet dus absoluut uw best. In mijn ondertussen bijna 3 jaar durende zoektocht that is parenthood, zijn er bepaalde zaken die mij geholpen hebben en ik dacht ‘ik lijst die nekeer op, want sharing is caring’:

ETEN:

• Kinderen eten wat ze nodig hebben. Mijn mantra als ik weer de neiging heb op wanhopig te worden als Lucy weinig eet. Ze is altijd klein en fijn geweest en ze eet ook niet ontzettend veel. Dus moet ik mijzelf af en toe sussen met mijn mantra. Ze haalt dagen/weken waarin ze weinig eet altijd wel weer in door een paar dagen goed te eten. Dus, opnieuw voor de people in the back: laat het los, ze eten wat ze nodig hebben (en forceren lukt toch niet).

• Eten is bij ons steevast een familiemoment: we zitten zo veel mogelijk samen aan tafel (behalve ‘s avonds, dan eten wij soms pas als ze in bed liggen) en maken het gezellig. Ik wil dat ze eten linken aan een prettig moment van verbinding en dat lukt ons aardig. We bieden ook verschillende dingen aan, verbieden niets, maar willen dat alles geproefd wordt. Dat lukt niet elke dag, maar ze zijn meestal meegaand, die kinders van ons.

• Flesjes melk (en tuutjes for that matter) zijn hier nog altijd een vast ritueeltje van ontprikkelen. Ze drinken hun melkje (volle melk sinds de leeftijd van 1 jaar, ik geloof niet in de farmamarketing van groei- of poedermelk) samen in de zetel en soms is het voor Lucy ook nodig om in te slapen. All good, we go with her/their flow.

• Deze slabbetjes Elodie Details hebben het allemaal voor babies die weigeren gevoederd te worden (I’m looking at you Lio): lange mouwen met goeie rekkers, afwasbaar en mét opvangbak. Heerlijk! Ook deze van Oxo Tot zijn handig in gebruik en sluiten goed aan aan het nekje, praktisch voor onderweg, want ze kunnen opgerold worden.

• Nog van Oxo Tot: deze siliconen lepeltjes zijn dé beste voor de eerste hapjes. En dit peutervriendelijke bestek is top vanaf 1 jaar wanneer ze zelf willen prikken en opscheppen, ze liggen perfect in de hand.

• De siliconen bordjes van Béaba worden hier elke dag gebruikt, deze drinkfles van Nuby is met siliconen rietje en houdt hun water fris nu de dagen warmer zijn. Voor school hebben we voor Lucy deze drinkflesjes met draaidop.

• Begin met vaste voeding wanneer ze er klaar voor zijn, dat zie je vooral aan het feit dat ze hun mondje opendoen wanneer je zelf aan het eten bent en/of het eten uit uw handen proberen te trekken. Bij onze twee kindjes was dat telkens tond de leeftijd van 5 maanden, ze konden toen ook al deftig zitten. Wij hebben het voor beiden gecombineerd met borstvoeding en op hun tempo aangepakt. Rapley hebben we nooit gedaan, maar voor Lio gaf ik wel al sneller voedsel uit het vuistje omdat ik het al lang had losgelaten ;-). Again: go with you/their flow.

• Uitzoeken wat je kind lekker vindt is een proces. Blijven aanbieden en blijven proberen en soms uit uw comfortzone stappen. U vooral ook niet schamen als ge potjesvoeding geeft. Lio heeft tot de leeftijd van 1 jaar voornamelijk potjesvoeding gekregen, omdat de mental load bovenop mijn burn-out te groot was. Absolutely no shame in that, you do you.

• In mijn zoektocht naar kindvriendelijke bio-proucten kwam Sienna & Friends op mijn pad: een Belgisch merk dat voeding maakt voor kleine fijnproevers, opgericht door een mama die ook zoekende was om het eten van haar kleintjes interessanter (en lekkerder) te maken. Ze verkopen kruidenmixen, smoothies, soep, pasta, maar ook ketchup (‘omatesaus’) en zoete boterhamspreads (heerlijke alternatieven voor choco/confituur), waar we grote fan van zijn. Ook approved voor ouders, supertasty!

SLAPEN:

• Eerste en vooral: wij hebben het geluk dat onze kinders ondertussen doorslapen. Wij hebben dat ook niet aan onszelf te danken, ineens deden die dat gewoon. Niet doorslapende kinders is iets waar ik dus geen tips voor kan geven, ik kan enkel delen wat voor ons werkt. Wij slapen ook niet samen: dat werkt niet voor ons, niemand slaapt dan deftig. Lucy lag vanaf 9 maand alleen op haar kamertje, Lio heeft tot de leeftijd van 1 jaar bij ons op de kamer gelegen (eerst in de co-sleeper, daarna in haar bedje op een paar meter van mij). Opnieuw: vergelijk niet en zoek uit wat voor u en uw kind het best werkt.

• Een slaapritueel hebben wij voor de jongste niet echt, voor Lucy is dat sinds de leeftijd van 2 jaar steevast met een verhaaltje voorlezen, samen knus in bed liggen terwijl we de dag afsluiten met een boek. Haar dierenlampje van Yumi Yay is sinds de intrede hier in huis ook een vast deel van het ritueel: zij moet het aansteken en het moet op de meegeleverde oplader staan, of ze kan geen rust vinden :) Ook de bijhorende boekjes passeren hier vaak de revue.

• Voor Lucy die sinds haar 2 jaar in een peuterbedje slaapt is de grote Sleepyhead ook een goeie aankoop geweest (let op: best prijzig). Hij geeft haar een knus gevoel én doordat hij een essentieel deel is van haar bed is het makkelijk om haar op verplaatsing ook dat gevoel te geven, gewoon door hem mee te nemen. Ze kan overal slapen, want doordat haar nestje mee is, is een bed al snel ‘van haar’.

• Voor new borns kan ik trouwens ook de HVID Cocoon aanraden, niet meteen om ‘s nachts in te slapen misschien maar Lio heeft er heerlijke dutjes in gedaan.

Disclaimer: sommige van de zaken die ik hier vermeld heb ik kunnen testen doordat ik ze gekregen heb. Hou altijd in het ahterhoofd dat ik hier nooit iets schrijf/tip waar ik niet achtersta en dat ik hier niet voor betaald word. Ik ben uiteraard dankbaar voor de producten die ik krijg én hun nut hebben bewezen in ons huishouden.