MEER DAN MOEDER & VADER ALLEEN
Of ik tips heb over hoe ge elkaar niet uit het oog verliest wanneer er kinders in het spel zijn? Waarom ik de ‘moeilijkheden’ van het hebben van kinderen deel, maar niet de struggles van het geheel nieuwe (on)evenwicht tussen partners wanneer ze ook ouders worden/zijn? Awel, tijd om dat eens te adresseren, niwaar?
Allereerst: wij leren ook nog elke dag bij en de ene week is de andere niet. Evenwicht is soms een hele tijd zoek en dan vinden we dat weer, omdat iemand (meestal ik) uitbarst en we beiden moeten toegeven dat we niet goed bezig waren. De mens die ooit gezegd heeft dat een relatie werken is, heeft overschot van gelijk. Ik zie veel jonge ouders hiermee worstelen, ik ken mensen die al gescheiden zijn nog voor hun kind de leeftijd van 2 jaar bereikt heeft. En ik begrijp dat, het is zo snel gebeurd, de tijd gaat onnoemelijk snel en het is zo makkelijk om uw aandacht vollenbak in uw kinders te investeren en daarbij uzelf en uw relatie te vergeten. Vaak onopgemerkt, terwijl de valkuilen zo talrijk aanwezig zijn. Vermoeidheid en (pre-corona) overvolle agenda’s zijn heel vaak de boosdoeners. Die hele coronashit gooit tegenwoordig dan nog eens extra roet in het eten, want babysitsessies zijn amper mogelijk, tenzij ze in uw bubbel zitten…
Truth be told: ook ik moet soms veeeeeeeeeer scrollen in mijn camera roll om een foto van (enkel) ons beiden te vinden. En ja, dat is misschien een triviaal voorbeeld, maar wel een teken aan de wand. Want de momenten waarop we alleen met ons beiden zijn, zònder dat we strontmoe in de zetel hangen na een dag zorgen, eten maken, troosten, spelen en verhaaltjes lezen, moéten we heel bewust inplannen. Daar moet ge dus mee bezig zijn, plannen, vooruitkijken. Nogal sneu nu alle zekerheden zowat weggevallen zijn en onzekerheid heerser is. Again: dat is echt werken, naast uw betaalde job én uw onbetaalde job als ouder. En ja, ik ben ook al moe op voorhand ;-)
Ook hier heb ik absoluut de wijsheid niet in pacht, maar dit zijn een aantal dingen die wij (proberen) toepassen (soms falen we grandioos, hoor):
Liefst 2 keer per jaar plannen wij een tripje met ons 2. We gaan nooit ver (een grote Belgische stad of Nederland 🧡) en nooit lang (1 nacht of 2 max). Uitslapen is hierbij cruciaal (zie hiernaast voor exhibit A: the look upon the faces of friggin’ tired parents going on a trip to Rotterdam), dat is ons in de 3 jaar dat we ouders zijn zo dierbaar geworden, de keren dat we dat konden doen zijn op twee handen te tellen. We plannen dat echt ver vooruit, aangezien Lander (pre-corona althans) vastzit aan een strak basketbalwedstrijdschema. Maar dat is dus ook voordelig, want zo kan je de babysit in kwestie ook ver vooruit vastleggen :)
Nog een belangrijke voor ons is elkaar overdag de nodige rust gunnen en ruimte laten. De ene merkt hier goed op wanneer de andere over de rooie dreigt te gaan of wanneer wat zetelligging van doen is. Ook dat is iets wat we onszelf hebben aangeleerd, gaandeweg. Maar ook hier is het opletten geblazen: ervan uitgaan dat uw partner die signalen sowieso ziet is vaak niet de manier, je gevoelens en gedachten uitspreken werkt daarentegen beter.
Regelmatig praten over hoe we ons voelen is dus ook essentieel, soms is dat met hulp van onze psycholoog. Niet omdat we problemen hebben, just because it feels good.
En wilt ge graag praten, maar zijt ge nog op zoek naar gespreksstof omdat ge het gevoel hebt dat ge te weinig écht babbelt? De app Card Decks is ideaal voor wie wat aanknopingspunten zoekt. OK, dat mag lullig of raar lijken om u neer te zetten en er zo’n app te moeten bijnemen, maar doe wat werkt voor u. Wij vonden het ook eerst raar om met z’n tweeën te babbelen bij de psycholoog, maar als dat de manier is (met een derde persoon erbij), is dat de manier. Voilà, you do you!
Samen gaan slapen, lukt vaak niet, maar nu en dan eis ik dat af. Vaak praten we in het donker nog na over onze dag, over onze dromen, over de kinderen, over de volgende dag, over wat ons bezig houdt.
Plannen, plannen, plannen. Samen agenda’s overlopen, neerzitten en de plannen bekijken, voor zowel de nabije als de verre toekomst. Ik moet dringend nog eens wat agendatips delen, want dat is iets dat mijn perfectionistenhoofd keihard nodig heeft en dat mij (en dus ons) heel hard helpt.
Elkaar erkennen en tegemoetkomen in het ouderschap. Dat ik hier meestal in de wij-vorm spreek is omdat wij dit samen doen en ik die vaderrol niet wil minimaliseren of reduntant wil maken en hem dat gevoel ook absoluut niet wil geven.
Nog tips? NYT parenting verzamelde er een aantal in dit interessante artikel en hun hele website is bij uitbreiding geweldig leesvoer voor mensen die met vragen rond het ouderschap zitten. Ook in het boek #nietaankindengezinverklappen van Hanne Luyten staan interessante passages over de partnerrelatie in een huishouden van vijf.
En mijn laatste tip is: leg ook op het vlak van relaties uw lat niet te hoog. Zoals al gezegd: een relatie is werken, hard werken, er zijn meer dan gevoelens alleen nodig om ze te doen slagen. Ook wij hebben al heel wat watertjes doorzwommen in de bijna 14 jaar waarin wij samen zijn. Hoe kan het ook anders: ik ben niet meer het 17-jarige meisje dat verliefd werd op een 19-jarige rosse krullenkop. Ook wij waren een tijdlang on a break en dat is achteraf gezien goed dat dat ons dat toen overkomen is. Ik wil maar zeggen, het is OK als het soms eens wat minder gaat. Ons beeld van relaties is tegewoordig redelijk fucked up (bedankt Disney, bedankt sociale media), dus ik kan de woorden van deze relatieconsulente alleen maar toejuichen:
“Laten we onze jongeren dan ook leren wat een gezonde relatie is, bij welke elementen je moet stilstaan voor je beslist om je te binden, en hoe je een relatie die niet meer zo gezond is weer op de rails kunt krijgen. Laten we eerlijk vertellen dat het pad niet altijd over rozen gaat, dat je voor je geluk soms hard moet werken, dat je daarvoor hart én hoofd nodig hebt. Dat je op tijd aan de alarmbel moet trekken, dat een relatiecrisis overwonnen kan worden, desnoods met deskundige hulp – en dat die weg absoluut de moeite loont.”
Kleine sidenote wel nog: als ge voelt dat het écht niet meer werkt, stap eruit. Niet elke relatie kan gered worden, luister naar uzelf, van iets rot kunt ge niet meer eten. Ik ontdekte in mijn zoektocht ook de website www.tijdvoorjerelatie.be - die kan je misschien ook op weg helpen.
