Azari & III

= dansen.

Ze waren onlangs in Leuven gepasseerd en ik had heel veel spijt dat ik ze toen gemist heb. Maar op reis vertelde Lander mij dat ze naar de Botanique kwamen op de dag dat wij terug thuiskwamen. Niet twijfelen, dacht ik, en een betalende wifi-aansluiting en enkele mastercardtransacties later was het geklonken.

Dus: zondagochtend tegen 7 uur uit een bus geklouterd, nog wat geslapen en dan op naar Brussel (mijn eerste rij-ervaring in die stad, toch wel even wennen). Een heerlijke pasta in het Botacafé en een eerste ontmoeting met de zanger later, was het danstijd.

Eerst werden we getrakteerd op een moordwijf met überlange benen uit Zweden, Karin Park. Geproduced door The Knife en dat was er aan te horen. Haar broer - een moderne Viking met een wipneus - ramde op de drum, zij op de synths. Geslaagde combo, maar niet zo dansbaar als wat daarna kwam. 

Dat was een BOM. Ik heb mezelf in het zweet gedanst, iets wat nog nooit was gebeurd op een concert (festivals niet meegerekend uiteraard). De Orangerie was pumpin’. En ik heb extra van het concert genoten doordat een reeks tantes van de zanger zich achter mij bevond en meedeed met de rest van het publiek. Ze blonken van trots en dansten mee op muziek die duidelijk zeer ver van hun eigen stijl lag. De zanger schonk ze ook veel aandacht, met bijhorende verwijfde handgebaartjes, en trok de oudste van de tantes tijdens het laatste lied mee op het podium, waar ze dan, samen met de helft van de zaal, het beste van zichzelf gaf. Wat wel flauw was, was het feit dat de live muziekmakerij (midi-dinges enzo) werd vervangen door 2 Pioneers, waar een CD werd in gepleurd. Geen live muziek dus, maar wel liedjes aan elkaar mixen (hetgeen dan nog niet eens deftig werd gedaan). De blanke helft van de groep (achter de knoppen) had er duidelijk weinig zin in, dus kozen ze voor de gemakkelijke oplossing. Gelukkig hadden de zangers er meer zin in. 

En dan is het morgen tijd voor Gotye en volgende week voor Chairlift!