CORONADAGBOEK [1]
Ik heb er nood aan om mijn gedachten te ordenen, en gelukkig is deze plek speciaal daarvoor gemaakt. Gisteren was de eerste weekenddag en de tweede dag van de Coronamaatregelen hier in ons land. Niet dat wij anders veel te doen hebben op een zaterdag, maar deze voelde nog meer ongedwongen aan. We ontbeten samen, ik knapte de tuin op terwijl Lander met de kindjes ging wandelen naar de speeltuin, we bestelden een taartje bij Toert (steun uw vrienden die zelfstandig zijn in deze barre tijden!), er was geen rush. Ik was in paniek eerder deze week (woensdag en donderdag) omdat het de regering aan moed ontbrak om te zeggen waar het op stond en om iedereen te duidelijk zeggen wat er ons te doen stond. Mijn hoofd wist al dat er strenge maatregelen nodig zouden zijn om dit te stoppen, dus waarom volgde de politiek niet? Ik werkte woensdag thuis omdat ik een lunchmeeting had en die avond stuurde ik naar mijn bazin dat ik aan het flippen was, dat ik de volgende dag ook graag thuis wilde werken, omdat ik niet op het openbaar vervoer wilde kruipen. Ze begreep het en stond het toe, nog altijd blij om, ze zei mij dat ze ook duidelijkheid ging eisen. Ondertussen besliste mijn werkgever dat iedereen moet telewerken en gezien ik in de filmbusiness werk en de bioscopen sluiten, vermoed/vrees ik dat er niet zo heel veel werk zal zijn de komende weken…
Nu het duidelijk is dat ik mijn kinderen bij mij kan houden, dat ieder zijn verantwoordlijkheid moet nemen en dat burgerzin het nieuwe sexy is, ben ik hoopvol. Ik hoop dat iedereen zijn verstand gebruikt… Al valt dat nog af te wachten, gezien heel wat mensen het nodig vonden om nog eens allemaal dicht bij elkaar te kruipen om de plaatselijke horeca-zaken te steunen of gezellig te gaan shoppen over de grens. Ja, u hoort het goed, dat zijn mijn ogen die uit hun kassen gerold zijn…
Ik weet dat het voor veel mensen een heel lastige periode zal worden, eentje van angst, eentje van economische verliezen, eentje van grote onzekerheid en verwarring. Ikzelf voel me soms heel angstig en heb paniekaanvallen die gepaard gaan met ademnood. En toch ben ik ervan overtuigd dat er ook positieve kanten aan deze periode (zullen) zijn. De aarde krijgt een breather, we worden verplicht om ons terug te plooien op ons kerngezin en te onthaasten, al dat thuiswerken wakkert hopelijk de creativiteit aan en ook de burgerzin en naastenliefde zullen hopelijk een boost krijgen (karmapunten: help uw buren!). Voor wie het kan: probeer te genieten van de tijd die je toebedeeld werd met je kinderen. Er zijn massa’s leuke initiatieven - zoals deze groep van Maison Slash - die je inspiratie kunnen geven wat activiteiten met je kinderen betreft en wat mentale steun kunnen bieden. Bel je vrienden/(groot)ouders op, maak van de gelegenheid gebruik om eens wat te babbelen, speel een gezelschapsspel, mediteer, masturbeer, kook, wandel (en ruim ondertussen zwerfvuil op), knap je tuin op, was de auto, ga eens lopen, bak koekjes, doe aan yoga, orden uw huis of doe eens van lenteschoonmaak, leg een puzzel… We kunnen dit, we zijn niet alleen, we gaan hier sterker uitkomen #flattenthecurve.
Check zeker deze website als je ook met angsten kampt, bel met Tele-Onthaal of chat met het JAC of http://nupraatikerover.be.
